Tag archieven: IVA

Intens sneu

Ik schreef het al eens eerder; sommige dossiers zijn zo verdrietig. In december vorig jaar kreeg ik ook zo’n dossier onder ogen. Zo’n dossier waarbij je jezelf, na het lezen, extra gelukkig prijst met dat wat je hebt. Een mevrouw die op dat moment al 4 jaar slechts marginaal belastbaar is. Intensieve behandelingen achter de rug, vrijwel dagelijks ondersteuning thuis nodig, opnieuw intensieve behandelingen met opname. Eenmaal weer thuis een ernstig zieke partner die uiteindelijk komt te overlijden. Opnieuw intensivering van de behandeling en dagelijkse ondersteuning, Telefoon op Recept enzovoort. Zo’n negatieve spiraal waar je nooit meer uit lijkt te komen. Intens sneu.

Er kwam een beslissing dat haar loongerelateerde uitkering werd omgezet in een loonaanvullingsuitkering, zonder medisch heronderzoek. Uiteindelijk heb ik in bezwaar benadrukt dat de benoemde behandelopties in deze individuele situatie gericht zijn op een toestand waarin mevrouw mogelijk ADL-zelfstandig is. Dat betekent niet dat er ook functionele arbeidsmogelijkheden zijn.

Eindelijk ontving ik vandaag, na een aantal maal uitstel, de beslissing; gegrond. Mevrouw gaat een IVA-uitkering ontvangen. De bezwaarverzekeringsarts heeft contact gelegd met de behandelaar om de doelstelling van de behandeling na te gaan. Er gaan de komende jaren inderdaad nog veel behandelingen volgen, waarbij inmiddels ook gezocht wordt naar een plek waar mevrouw na haar opname begeleid kan wonen, want ADL-zelfstandigheid is eigenlijk al wat teveel gevraagd. De behandelaar hoopt met de behandeling enige vorm van stabiliteit te behalen.

Opnieuw vind ik dit intens sneu, als “enige vorm van stabiliteit” eigenlijk het enige is dat nog te bereiken is. Ik had voor mevrouw op wat meer gehoopt. Persoonlijk vind ik het dan jammer dat hier een bezwaarzaak voor nodig is, in dit soort dossiers mis ik toch echt nog de “menselijke maat” die UWV zegt te hanteren. Een verzekeringsarts die alleen maar beoordeelt dat er nog sprake is van een lopende behandeling, dus geen IVA, gaat wat mij betreft toch net iets te kort door de bocht.

Blij appje

Geef een reactie

Ik kreeg vandaag, op de laatste dag van het jaar, een blij appje. Ik doe mijn werk voor de publiek verzekerde werkgevers. Maar zo heel af en toe maken we een uitzondering en ondersteunen we een individu. Zo ook nu.

Een mevrouw die al geruime tijd voor 46% arbeidsongeschikt was heb ik geholpen om haar met een goed onderbouwd herbeoordelings- verzoek in de IVA te krijgen.

Ze belde mij vorige week huilend op dat ze een IVA zou krijgen, tranen van blijdschap, wel te verstaan. Tevreden hebben we afscheid van elkaar genomen.

Maar vandaag kreeg ik toch nog een appje van haar. Ze kreeg nog eens geld van UWV uitgekeerd, want er was te laat beslist waardoor ze een dwangsom ontving.

Ik hoop dat ze er wat leuks mee gaat doen. Ik wens iedereen, maar vooral deze mevrouw, een heel fijne jaarwisseling.

Marginaal belastbaar

Op 30 september heb ik bezwaar ingediend tegen een beslissing van UWV om de WIA-uitkering van een ex-werknemer van mijn cliënt ongewijzigd voort te zetten. Vandaag al kreeg ik de (gegronde) beslissing. Ik had verwacht dat er in deze drukke tijd voor UWV nog minstens 1 verdaging zou komen, maar nee hoor, dat was blijkbaar niet nodig. Fijn voor de ex-werknemer dat zij niet zo lang in spanning hoeft te zitten. Geloof mij, zulke bezwaartrajecten kunnen echt heel spannend zijn.

Nu was het, volgens mij dan, ook wel evident dat er een IVA aan de orde was. Mevrouw is marginaal belastbaar en voor het grootste deel van de dag bedlegerig. Na haar zelfverzorging, waar ze zomaar uren over doet, is vrijwel al haar energie van de dag al op.

De verzekeringsarts oordeelde dat er door de “behandeling” van de fysiotherapeut voor het opbouwen van wat meer conditie nog geen duurzame situatie is.

Ik lees zo’n dossier dan met stijgende verbazing. Hoe dan? Ik denk dat mevrouw al blij is met een dusdanige conditie dat zij in staat gaat zijn om een lichte huishoudelijke taak te doen, of wat minder uren op bed door te brengen. Zoiets. Maar arbeid? Ook de fysiotherapeut kan geen wonderen verrichten. De bezwaarverzekeringsarts stelt ook dat er geen sprake is van een behandeling, dus IVA.

Er is misschien slechts één minpuntje aan mijn, verder fantastische, baan; Mijn werk zit er hiermee op, dus ik kom helaas niet meer te weten of mevrouw uiteindelijk een dusdanige conditie kan opbouwen dat ze bijvoorbeeld voldoende heeft aan een flinke rustpauze overdag. Ik hoop het oprecht voor haar.