rechtvaardigheid

dec

2020

Wakker worden!

Een werkneemster van onze cliënt werd bij de WIA-beoordeling volledig arbeidsongeschikt bevonden. Al vrijwel sinds de eerste ziektedag was er volgens de bedrijfsarts wisselend sprake van “geen benutbare mogelijkheden” en “marginale mogelijkheden”. Tijdens een periode van marginale mogelijkheden had de werkgever stappen moeten zetten naar re-integratie, aldus UWV, en omdat werkgever dat had nagelaten kreeg werkgever een loonsanctie. Daar had werkgever misschien iets van kunnen vinden, maar daar gaat het nu even niet om. Bij de WIA-beoordeling was werkneemster dus al 3 jaar arbeidsongeschikt. Het verbaasde de werkgever dan ook niet dat UWV bij de WIA-beoordeling vond dat mevrouw volledig arbeidsongeschikt was. Wat werkgever wel bijzonder vond is dat UWV geen IVA toekende.

Ik mocht van de werkgever in bezwaar tegen deze toekenningsbeslissing. Doe ik met liefde en groot plezier natuurlijk.

Het viel mij in het dossier op dat de behandelaar al in een schrijven aan de bedrijfsarts in 2019 aangaf geen therapeutische mogelijkheden meer voor mevrouw te zien. Er loopt nog een behandeling, maar die is gericht op beter slapen en activering. Of daarmee ook herstel zal optreden is maar zeer de vraag. Ik ben dan ook verbaasd als de arts van UWV, werkend onder supervisie van een verzekeringsarts, oordeelt dat een urenbeperking zal verminderen en een aantal aspecten van de beperkingen in persoonlijk en sociaal functioneren zelfs helemaal zullen verdwijnen. Op een termijn van minder dan een jaar. Hoe? Geen idee. Ik vraag mij in mijn bezwaarschrift dan ook hardop af waar deze arts die wijsheid vandaan heeft gehaald (oké, ik heb het wel iets anders verwoord).

De bezwaarverzekeringsarts is het met mij eens; zij kan in het dossier eveneens geen gegevens of argumenten afleiden op grond waarvan de prognose van de belastbaarheid als “redelijk tot goed” zou moeten worden beschouwd. Alsnog een IVA, dus. Uiteraard ben ik blij met dat resultaat en zijn dit soort bezwaarzaken nu eenmaal het werk dat ik graag doe, maar toch steekt het bij mij altijd een beetje als ik het dossier mag sluiten met een positieve rapportage. Want, zo vraag ik mij altijd af, waarom kon UWV dit niet direct concluderen? Waarom is er een wakkere werkgever voor nodig die iemand inschakelt om namens hen in bezwaar te gaan? Wetende dat er ook genoeg werkgevers zijn die nog wel liggen te slapen en dus fors blijven betalen voor een onterechte WGA-uitkering. De besparing voor mijn cliënt is ruim € 145.000,=, dus voor al die slapende werkgevers; word wakker!

Wilt u graag eens met mij overleggen over één van uw dossiers?

Leuk, ik denk graag met u mee! U kunt mij bereiken via onderstaande gegevens:

Bel 06-42079088

Mail naar m.schot@wijzerinverzuim.nl

Of check onze contactpagina

okt

2020

Vraag tijdig een herbeoordeling aan

Persoonlijk vind ik het belangrijk dat mensen een uitkering krijgen als zij daar recht op hebben. En dan vind ik het ook belangrijk dat het de uitkering is die bij de situatie past. Dus een IVA als er sprake is van volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid en een WW-uitkering als er (tijdelijk) geen baan beschikbaar is, om maar een paar voorbeelden te geven.

Ik vind het aan de andere kant ook wel een beetje flauw als iemand al sinds 2014 een uitkering geniet, maar er eigenlijk al een poosje geen recht meer op heeft. Daar vind ik wat van. Zo hebben wij een herbeoordeling aangevraagd voor een ex-werknemer van onze publiek verzekerde klant. Hij zat al sinds 2014 “in de WIA”, in de categorie 35-80% arbeidsongeschikt.

Na zoveel jaren kan dat dus 2 kanten op; of hij is zodanig hersteld dat er geen sprake meer is van recht op uitkering dan wel een lager percentage, of zijn situatie is verslechterd en dan is er mogelijk sprake van een IVA. Nou ja, de derde optie is dat er helemaal niets veranderd is, maar dat zie ik eigenlijk niet zo vaak.

Na herbeoordeling blijkt betrokkene <35% arbeidsongeschikt, waardoor zijn uitkering zal worden beëindigd. Nu heeft deze meneer al die tijd dus eigenlijk al verdienvermogen gehad, anders was hij wel 80-100% arbeidsongeschikt, maar als we niet om een herbeoordeling hadden verzocht had hij nog jarenlang een uitkering ontvangen. Weliswaar de vervolguitkering, geen vetpot, maar toch wel een fikse schadepost voor de (ex-)werkgever.

Zoals gezegd; ik vind daar wel wat van. Ik vind het namelijk nogal laks van UWV om deze categorie uitkeringsgerechtigden maar gewoon te laten aanmodderen met een vervolguitkering, al die jaren lang.

De uitkeringsgerechtigde is namelijk veel beter af met een goede begeleiding naar passend werk, dat levert uiteindelijk financieel meer op. Deze meneer heeft van die begeleiding niet zoveel vernomen. Zelf vind ik het heel fijn om te werken, dus ik vul dan maar even in dat dat voor een ander toch ook wel zo zal zijn, maar daarmee begeef ik mij mogelijk op glad ijs.

In dit geval heeft de ex-werknemer ook niet aan de bel getrokken dat hij wel graag hulp zou willen bij re-integreren, dus wellicht is deze meneer een uitzondering. Maar de noodzaak, in ieder geval financieel gezien, om te gaan werken is nu wel groter. Hoe komt hij nu nog aan een leuke job, na 6 jaar WIA? En zonder hulp, want daar heeft hij geen recht (meer) op bij <35% arbeidsongeschiktheid? En toen hij het recht wel had kwam het niet van de grond.

Daarmee ben ik nog steeds van mening dat het terecht is dat een uitkering eindigt als iemand er gewoonweg geen recht meer op heeft, ook voor de portefeuille van de ex-werkgever wel zo prettig, maar die begeleiding in de vervolguitkering zou volgens mij toch echt anders moeten.

En: beste (ex-)werkgever, let er op dat u wel tijdig om een herbeoordeling verzoekt om te voorkomen dat u zomaar een paar jaar teveel aan toegerekende uitkering betaalt.

Contact

Neem gerust contact met mij op als u meer wilt weten:

Bel 06-42079088

Mail naar m.schot@wijzerinverzuim.nl

Of check onze contactpagina

jan

2019

IVA na bezwaar

Recent hebben we namens een werkgever bezwaar aangetekend tegen de toekenning van een WGA-uitkering aan één van hun gewaardeerde werknemers.

Waarom bezwaar?

De werkgever was van mening dat de werknemer, ’totaal versleten’ zoals ze het zelf noemden, nooit meer aan het werk zou komen. Zeker gezien de respectabele leeftijd van 62 jaar. Een IVA-uitkering zou volgens de werkgever meer recht doen aan de situatie van de werknemer.

Bezwaarprocedure

Natuurlijk had de werkgever zelf bezwaar in kunnen dienen met als verweer hun eigen mening over de werknemer. Echter de werkgever wist dat met een goede medische en arbeidsdeskundige onderbouwing van het bezwaar de kans van slagen (lees: toekenning IVA-uitkering) groter zou zijn. Dus riepen ze de hulp van Wijzer in Verzuim in, wetend dat wij van UWV de bijzondere status van ‘professioneel rechtshulpverlener’ hebben.

Na het door ons ingediende pro forma bezwaar ontvingen we het volledige WIA-dossier, inclusief de medische gegevens. Hieruit bleek dat de verzekeringsarts van UWV de informatie van de behandelaar niet op de juiste wijze geïnterpreteerd had.

In onze aanvullende gronden van bezwaar hebben we haarfijn uit de doeken gedaan dat de kans op herstel van arbeidsvermogen niet meer dan gering was. De bezwaarverzekeringsarts van UWV onderschreef dit en concludeerde alsnog dat er sprake is van duurzame arbeidsbeperkingen. De IVA-uitkering is toegekend.

Resultaat voor de werknemer

De werknemer krijgt tot aan de AOW-leeftijd een 5% hogere WIA-uitkering. In totaal is het extra inkomen zo’n € 7.600 tot de AOW-datum. En wat misschien nog wel belangrijker is voor de werknemer: er is geen inkomensonzekerheid meer. Bij een WGA-uitkering blijft het spannend of je niet ooit nog eens beoordeeld wordt en wat dan het oordeel van UWV is over je uitkering.

Resultaat voor de werkgever

In tegenstelling tot een WGA-uitkering, wordt een IVA-uitkering niet doorbelast aan de werkgever. Omdat deze werkgever geen eigenrisicodrager is voor de WGA maar publiek verzekerd is bij UWV, vindt er over twee jaar geen verhoging van de gedifferentieerde premie Werkhervattingskas (WHK) plaats. Deze premieverhoging zou tot 2027 duren op basis van een uitkeringslast van in totaal € 111.500. Door indexering van de uitkering en de toepassing van een correctiefactor in de WHK-premie is de uiteindelijke besparing voor de werkgever nóg hoger.

Afronding

Na deze mooie uitkomst hebben we de werkgever nog blij gemaakt met de teruggave van de proceskostenvergoeding van € 512. Al met al is de werkgever, die eerst wat sceptisch was over de investering in de bezwaarprocedure, enorm blij dat hij Wijzer in Verzuim ingeschakeld heeft!