Na een heerlijke vakantieweek (nee, niet in Noord-Italie) startte ik op 2 maart bij Wijzer in Verzuim en mijn gewaardeerde nieuwe collega Margreet Kuhne. De werkzaamheden zijn voor het grootste gedeelte voor mij bekend terrein, maar uiteraard kom je overal ook weer nieuwe dingen tegen. Vooral de computersystemen en manier van werken etc. zijn in het begin altijd even wennen.
Maar erg veel tijd om er echt aan te wennen was er niet, want na 2 weken inwerken/leren/oefenen zat ik thuis, niet omdat ik ziek ben, maar wel voor de zekerheid. Want hoe belangrijk ik mijn werk ook vind, een vitaal beroep heb ik niet. En ik niet alleen, nee, ook mijn kinderen zaten thuis.
En dan moet je niet alleen maar wennen aan nieuwe systemen, nieuwe werkmethodes, nieuwe collega’s en nieuwe klanten. Nee, je moet zelfs een heel nieuw ritme aanleren, een nieuwe balans tussen werk en privé, wennen aan “beeldbellen” en “schermen delen” en leren wat nu het beste tijdstip is om buiten te wandelen of boodschappen te doen zonder veel mensen tegen te komen.
Die heerlijke vakantieweek lijkt mijlenver weg, maar ik geniet ook van de tijd die ik samen met mijn gezin doorbreng (nog wel…), ben dankbaar voor de gezondheid van mijn dierbaren, ben blij dat mijn nieuwe werkgever mij voorziet in alle nodige faciliteiten om te kunnen thuiswerken en ben me opeens bewust van het feit dat er vitale beroepen bestaan.
De wereld staat op zijn kop, opeens zijn andere zaken belangrijk, ik sta soms even stil.
Rare tijden…..