Volgens internet betekent de uitdrukking dat iets een ‘kat in ’t bakkie’ is, dat het om een gemakkelijk klusje gaat.

Heel af en toe heb je dat, dat je een dossier voor ogen krijgt en denkt dat het een kat in ’t bakkie is. Vandaag had ik er zo één. Er ging wel wat tijd zitten in het doornemen van het dossier, ik was namelijk niet begonnen bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage. Had ik dat wel gedaan dan had ik waarschijnlijk binnen een kwartier de aanvullende gronden op de brievenbus kunnen doen. Maar goed, dat weet je nooit van tevoren, dus ik begon het dossier van voren af aan te lezen.

Toen ik bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage was aanbeland las ik dat de betrokkene was uitbehandeld en moest leren leven met de beperkingen die betrokkene heeft. De prognose is weinig gunstig, bij dergelijke medische problematiek is na 2 jaar meestal de eindsituatie bereikt, aldus de verzekeringsarts. En verder; dossier door naar arbeidsdeskundige, bij een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80-100% is IVA aan de orde ivm duurzaamheid.

Ik was dus erg verbaasd dat er toch een WGA 80-100% is toegekend. Zonder nadere motivering of onderbouwing van de arbeidsdeskundige, terwijl de verzekeringsarts toch echt van mening is dat er IVA van toepassing is. Wat mij betreft dus kat in ’t bakkie. Vandaag op de post, hopelijk nog voor de kerst de beslissing…

Heeft u het gevolgd? De meneer die met ME/CVS tot aan hoger beroep heeft moeten vechten om een IVA te krijgen. Met wensambulance naar de rechtbank. Gelukkig was de uitspraak voor hem gunstig, een (vervroegde) IVA had hem niet geweigerd mogen worden. Maar wat een lang gevecht is dat geweest.

Op dezelfde dag als de uitspraak van deze meneer is door UWV een uitspraak gedaan op een bezwaar dat ik had ingediend. Ook iemand met ME/CVS. Er was aan betrokkene een WGA 80-100 toegekend omdat de verzekeringsarts nog wel behandelopties zag in de vorm van een multidisciplinair traject.

Nu wilde het geval dat deze persoon al 2 x een multidisciplinair traject had gevolgd, overduidelijk zonder succes. Ook deze mevrouw was vrijwel alleen maar aan bed gekluisterd en één van de behandelaren had zelfs op papier gezet dat “áls er al een opbouw in activiteit mogelijk zou zijn, dit in een tempo zou moeten van 1 minuut per maand”.

1 minuut per maand, lieve mensen!!

Dus als alles positief verloopt en mevrouw kan inderdaad wat activiteit gaan oppakken, bijvoorbeeld was opvouwen, dan kan dit in het gunstigste geval over 5 jaar leiden tot een uurtje per dag. 1 minuut per maand, is 12 minuten per jaar, is over 5 jaar 60 minuten.

Persoonlijk vond ik deze positiviteit van de verzekeringsarts dus wel erg vergezocht. Gelukkig was de bezwaarverzekeringsarts het met mij eens en is per einde wachttijd alsnog de IVA toegekend.

De vergelijking met de meneer die tot en met hoger beroep heeft moeten gaan, gaat dus niet helemaal op. Het gaat hier niet om een vervroegde aanvraag maar om een IVA per einde wachttijd, maar toch. Gelukkig heb ik er geen rechtbank voor hoeven aandoen.