Persoonlijk vind ik het belangrijk dat mensen een uitkering krijgen als zij daar recht op hebben. En dan vind ik het ook belangrijk dat het de uitkering is die bij de situatie past. Dus een IVA als er sprake is van volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid en een WW-uitkering als er (tijdelijk) geen baan beschikbaar is, om maar een paar voorbeelden te geven.

Ik vind het aan de andere kant ook wel een beetje flauw als iemand al sinds 2014 een uitkering geniet, maar er eigenlijk al een poosje geen recht meer op heeft. Daar vind ik wat van. Zo hebben wij een herbeoordeling aangevraagd voor een ex-werknemer van onze publiek verzekerde klant. Hij zat al sinds 2014 “in de WIA”, in de categorie 35-80% arbeidsongeschikt.

Na zoveel jaren kan dat dus 2 kanten op; of hij is zodanig hersteld dat er geen sprake meer is van recht op uitkering dan wel een lager percentage, of zijn situatie is verslechterd en dan is er mogelijk sprake van een IVA. Nou ja, de derde optie is dat er helemaal niets veranderd is, maar dat zie ik eigenlijk niet zo vaak.

Na herbeoordeling blijkt betrokkene <35% arbeidsongeschikt, waardoor zijn uitkering zal worden beëindigd. Nu heeft deze meneer al die tijd dus eigenlijk al verdienvermogen gehad, anders was hij wel 80-100% arbeidsongeschikt, maar als we niet om een herbeoordeling hadden verzocht had hij nog jarenlang een uitkering ontvangen. Weliswaar de vervolguitkering, geen vetpot, maar toch wel een fikse schadepost voor de (ex-)werkgever.

Zoals gezegd; ik vind daar wel wat van. Ik vind het namelijk nogal laks van UWV om deze categorie uitkeringsgerechtigden maar gewoon te laten aanmodderen met een vervolguitkering, al die jaren lang.

De uitkeringsgerechtigde is namelijk veel beter af met een goede begeleiding naar passend werk, dat levert uiteindelijk financieel meer op. Deze meneer heeft van die begeleiding niet zoveel vernomen. Zelf vind ik het heel fijn om te werken, dus ik vul dan maar even in dat dat voor een ander toch ook wel zo zal zijn, maar daarmee begeef ik mij mogelijk op glad ijs.

In dit geval heeft de ex-werknemer ook niet aan de bel getrokken dat hij wel graag hulp zou willen bij re-integreren, dus wellicht is deze meneer een uitzondering. Maar de noodzaak, in ieder geval financieel gezien, om te gaan werken is nu wel groter. Hoe komt hij nu nog aan een leuke job, na 6 jaar WIA? En zonder hulp, want daar heeft hij geen recht (meer) op bij <35% arbeidsongeschiktheid? En toen hij het recht wel had kwam het niet van de grond.

Daarmee ben ik nog steeds van mening dat het terecht is dat een uitkering eindigt als iemand er gewoonweg geen recht meer op heeft, ook voor de portefeuille van de ex-werkgever wel zo prettig, maar die begeleiding in de vervolguitkering zou volgens mij toch echt anders moeten.

En: beste (ex-)werkgever, let er op dat u wel tijdig om een herbeoordeling verzoekt om te voorkomen dat u zomaar een paar jaar teveel aan toegerekende uitkering betaalt.

Contact

Neem gerust contact met mij op als u meer wilt weten: