persoonlijk

Wantrouwen als uitgangspositie?

In de Stand van de uitvoering sociale zekerheid wordt de Kamer geïnformeerd over ontwikkelingen en dilemma’s in de uitvoering van sociale zekerheid. Het document telt 57 pagina’s dus je moet er wel echt even voor gaan zitten als je het goed in je wilt opnemen.

Ik heb me verbaasd (of verwonderd, ben beduusd of bevreemd) over de uitgangspositie. Wat zegt namelijk het document (de minister, dus):
“Voor het bieden van sociale zekerheid is een goede dienstverlening cruciaal en om deze goede dienstverlening te kunnen verlenen, is het van belang om misbruik te voorkomen en te bestrijden.”

Het eerste dat in mij opkomt als ik dat lees is dat hier wantrouwen aan de basis ligt.

Persoonlijk vind ik dat geen goede uitgangspositie. Noem me naïef, maar ik ga toch nog steeds uit van het goede van de mens. Ik ben van mening dat een ieder de uitkering moet krijgen waar hij/zij recht op heeft op dat moment.

Wat mij betreft had men een punt moeten zetten in het midden van de zin. Voor het bieden van sociale zekerheid is een goede dienstverlening cruciaal. Punt.

Hiervoor is het van belang om ervoor te zorgen dat de mismatch tussen de vraag naar sociaal-medische beoordelingen en het aanbod van artsencapaciteit wordt opgelost. Volgens mij, maar ik ben geen expert, moet dat de focus zijn. Niet het voorkomen en bestrijden van misbruik.

Ik kan me vergissen, maar volgens mij is het allergrootste deel van de mensen die om welke reden dan ook een uitkering aanvraagt niet van plan om de boel te flessen.

Dus, beste minister(s); misschien tijd om de problematiek bij UWV op te lossen in plaats van uit te gaan van het slechte van de mens. Maar dat is slechts mijn bescheiden mening.

Posted by Margreet Schot in Verzuimtips

Intens sneu

Ik schreef het al eens eerder; sommige dossiers zijn zo verdrietig. In december vorig jaar kreeg ik ook zo’n dossier onder ogen. Zo’n dossier waarbij je jezelf, na het lezen, extra gelukkig prijst met dat wat je hebt. Een mevrouw die op dat moment al 4 jaar slechts marginaal belastbaar is. Intensieve behandelingen achter de rug, vrijwel dagelijks ondersteuning thuis nodig, opnieuw intensieve behandelingen met opname. Eenmaal weer thuis een ernstig zieke partner die uiteindelijk komt te overlijden. Opnieuw intensivering van de behandeling en dagelijkse ondersteuning, Telefoon op Recept enzovoort. Zo’n negatieve spiraal waar je nooit meer uit lijkt te komen. Intens sneu.

Er kwam een beslissing dat haar loongerelateerde uitkering werd omgezet in een loonaanvullingsuitkering, zonder medisch heronderzoek. Uiteindelijk heb ik in bezwaar benadrukt dat de benoemde behandelopties in deze individuele situatie gericht zijn op een toestand waarin mevrouw mogelijk ADL-zelfstandig is. Dat betekent niet dat er ook functionele arbeidsmogelijkheden zijn.

Eindelijk ontving ik vandaag, na een aantal maal uitstel, de beslissing; gegrond. Mevrouw gaat een IVA-uitkering ontvangen. De bezwaarverzekeringsarts heeft contact gelegd met de behandelaar om de doelstelling van de behandeling na te gaan. Er gaan de komende jaren inderdaad nog veel behandelingen volgen, waarbij inmiddels ook gezocht wordt naar een plek waar mevrouw na haar opname begeleid kan wonen, want ADL-zelfstandigheid is eigenlijk al wat teveel gevraagd. De behandelaar hoopt met de behandeling enige vorm van stabiliteit te behalen.

Opnieuw vind ik dit intens sneu, als “enige vorm van stabiliteit” eigenlijk het enige is dat nog te bereiken is. Ik had voor mevrouw op wat meer gehoopt. Persoonlijk vind ik het dan jammer dat hier een bezwaarzaak voor nodig is, in dit soort dossiers mis ik toch echt nog de “menselijke maat” die UWV zegt te hanteren. Een verzekeringsarts die alleen maar beoordeelt dat er nog sprake is van een lopende behandeling, dus geen IVA, gaat wat mij betreft toch net iets te kort door de bocht.

Posted by Margreet Schot in Verzuimtips

Blij appje

Ik kreeg vandaag, op de laatste dag van het jaar, een blij appje. Ik doe mijn werk voor de publiek verzekerde werkgevers. Maar zo heel af en toe maken we een uitzondering en ondersteunen we een individu. Zo ook nu.

Een mevrouw die al geruime tijd voor 46% arbeidsongeschikt was heb ik geholpen om haar met een goed onderbouwd herbeoordelings- verzoek in de IVA te krijgen.

Ze belde mij vorige week huilend op dat ze een IVA zou krijgen, tranen van blijdschap, wel te verstaan. Tevreden hebben we afscheid van elkaar genomen.

Maar vandaag kreeg ik toch nog een appje van haar. Ze kreeg nog eens geld van UWV uitgekeerd, want er was te laat beslist waardoor ze een dwangsom ontving.

Ik hoop dat ze er wat leuks mee gaat doen. Ik wens iedereen, maar vooral deze mevrouw, een heel fijne jaarwisseling.

Posted by Margreet Schot in Verzuimtips, 0 comments