Auteursarchief: Margreet Schot

Kat in ’t bakkie

Volgens internet betekent de uitdrukking dat iets een ‘kat in ’t bakkie’ is, dat het om een gemakkelijk klusje gaat.

Heel af en toe heb je dat, dat je een dossier voor ogen krijgt en denkt dat het een kat in ’t bakkie is. Vandaag had ik er zo één. Er ging wel wat tijd zitten in het doornemen van het dossier, ik was namelijk niet begonnen bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage. Had ik dat wel gedaan dan had ik waarschijnlijk binnen een kwartier de aanvullende gronden op de brievenbus kunnen doen. Maar goed, dat weet je nooit van tevoren, dus ik begon het dossier van voren af aan te lezen.

Toen ik bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage was aanbeland las ik dat de betrokkene was uitbehandeld en moest leren leven met de beperkingen die betrokkene heeft. De prognose is weinig gunstig, bij dergelijke medische problematiek is na 2 jaar meestal de eindsituatie bereikt, aldus de verzekeringsarts. En verder; dossier door naar arbeidsdeskundige, bij een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80-100% is IVA aan de orde ivm duurzaamheid.

Ik was dus erg verbaasd dat er toch een WGA 80-100% is toegekend. Zonder nadere motivering of onderbouwing van de arbeidsdeskundige, terwijl de verzekeringsarts toch echt van mening is dat er IVA van toepassing is. Wat mij betreft dus kat in ’t bakkie. Vandaag op de post, hopelijk nog voor de kerst de beslissing…

Vrijetijdsbesteding

Ik ben eigenlijk altijd wel, maar zeker vandaag, een tevreden mens. Soms vraagt mijn werk (ik noem het liever “vrijetijdsbesteding”) ook wat van mijn vermogen tot het hebben van geduld…….. daar heb ik niet heel veel van, helaas.

Vandaag kreeg ik een aantal resultaten van mijn werk per post binnen. Tevreden omdat er een IVA bij zit per einde wachttijd, in plaats van de afgegeven WGA 80-100%. Dit bezwaar is binnen de termijn afgehandeld, complimenten voor UWV!

Ook zit er een IVA per datum herbeoordeling bij, maar ook daar was nog bezwaar voor nodig en wel heel veel geduld. Ik had bij wijze van spreken in de tussentijd een kind ter wereld kunnen brengen.

Verder zat er bij de post nog 1 ongegrond bezwaar, eveneens na een lange periode van geduld. Bezwaar is ongegrond, maar toch ben ik wel tevreden. Nu ik de zorgvuldige motivatie van UWV heb gelezen (wel jammer dat er voor die zorgvuldige motivatie eerst bezwaar noodzakelijk is, maar hé, kniesoor die daar op let…) kan ik over een tijdje weer een herbeoordeling gaan aanvragen omdat er dan verwacht mag worden dat de verbetering is opgetreden. UWV stelt zelfs een concrete datum voor, daar hou ik wel van.

Last but not least zat er ook nog een bevestiging van UWV bij de post waarin heel uitgebreid wordt gemotiveerd dat de herbeoordeling niet in behandeling kan worden genomen omdat onze klant geen belanghebbende blijkt te zijn. Daarmee gaan we de Belastingdienst om een correctie op de premie Werkhervattingskas verzoeken. Ook hier zijn de complimenten voor UWV op zijn plaats; het heeft veel moeite gekost om erachter te komen waarom de uitkering aan onze klant werd toegerekend en vooral waarom dit dan onterecht blijkt te zijn. Enig geduld van onze kant is ook hier beloond.

Ik heb toch echt een leuke vrijetijdsbesteding, al zeg ik het zelf.

Wantrouwen als uitgangspositie?

In de Stand van de uitvoering sociale zekerheid wordt de Kamer geïnformeerd over ontwikkelingen en dilemma’s in de uitvoering van sociale zekerheid. Het document telt 57 pagina’s dus je moet er wel echt even voor gaan zitten als je het goed in je wilt opnemen.

Ik heb me verbaasd (of verwonderd, ben beduusd of bevreemd) over de uitgangspositie. Wat zegt namelijk het document (de minister, dus):
“Voor het bieden van sociale zekerheid is een goede dienstverlening cruciaal en om deze goede dienstverlening te kunnen verlenen, is het van belang om misbruik te voorkomen en te bestrijden.”

Het eerste dat in mij opkomt als ik dat lees is dat hier wantrouwen aan de basis ligt.

Persoonlijk vind ik dat geen goede uitgangspositie. Noem me naïef, maar ik ga toch nog steeds uit van het goede van de mens. Ik ben van mening dat een ieder de uitkering moet krijgen waar hij/zij recht op heeft op dat moment.

Wat mij betreft had men een punt moeten zetten in het midden van de zin. Voor het bieden van sociale zekerheid is een goede dienstverlening cruciaal. Punt.

Hiervoor is het van belang om ervoor te zorgen dat de mismatch tussen de vraag naar sociaal-medische beoordelingen en het aanbod van artsencapaciteit wordt opgelost. Volgens mij, maar ik ben geen expert, moet dat de focus zijn. Niet het voorkomen en bestrijden van misbruik.

Ik kan me vergissen, maar volgens mij is het allergrootste deel van de mensen die om welke reden dan ook een uitkering aanvraagt niet van plan om de boel te flessen.

Dus, beste minister(s); misschien tijd om de problematiek bij UWV op te lossen in plaats van uit te gaan van het slechte van de mens. Maar dat is slechts mijn bescheiden mening.