Auteursarchief: Margreet Schot

IVA en ME/CVS

Heeft u het gevolgd? De meneer die met ME/CVS tot aan hoger beroep heeft moeten vechten om een IVA te krijgen. Met wensambulance naar de rechtbank. Gelukkig was de uitspraak voor hem gunstig, een (vervroegde) IVA had hem niet geweigerd mogen worden. Maar wat een lang gevecht is dat geweest.

Op dezelfde dag als de uitspraak van deze meneer is door UWV een uitspraak gedaan op een bezwaar dat ik had ingediend. Ook iemand met ME/CVS. Er was aan betrokkene een WGA 80-100 toegekend omdat de verzekeringsarts nog wel behandelopties zag in de vorm van een multidisciplinair traject.

Nu wilde het geval dat deze persoon al 2 x een multidisciplinair traject had gevolgd, overduidelijk zonder succes. Ook deze mevrouw was vrijwel alleen maar aan bed gekluisterd en één van de behandelaren had zelfs op papier gezet dat “áls er al een opbouw in activiteit mogelijk zou zijn, dit in een tempo zou moeten van 1 minuut per maand”.

1 minuut per maand, lieve mensen!!

Dus als alles positief verloopt en mevrouw kan inderdaad wat activiteit gaan oppakken, bijvoorbeeld was opvouwen, dan kan dit in het gunstigste geval over 5 jaar leiden tot een uurtje per dag. 1 minuut per maand, is 12 minuten per jaar, is over 5 jaar 60 minuten.

Persoonlijk vond ik deze positiviteit van de verzekeringsarts dus wel erg vergezocht. Gelukkig was de bezwaarverzekeringsarts het met mij eens en is per einde wachttijd alsnog de IVA toegekend.

De vergelijking met de meneer die tot en met hoger beroep heeft moeten gaan, gaat dus niet helemaal op. Het gaat hier niet om een vervroegde aanvraag maar om een IVA per einde wachttijd, maar toch. Gelukkig heb ik er geen rechtbank voor hoeven aandoen.

Intens sneu

Ik schreef het al eens eerder; sommige dossiers zijn zo verdrietig. In december vorig jaar kreeg ik ook zo’n dossier onder ogen. Zo’n dossier waarbij je jezelf, na het lezen, extra gelukkig prijst met dat wat je hebt. Een mevrouw die op dat moment al 4 jaar slechts marginaal belastbaar is. Intensieve behandelingen achter de rug, vrijwel dagelijks ondersteuning thuis nodig, opnieuw intensieve behandelingen met opname. Eenmaal weer thuis een ernstig zieke partner die uiteindelijk komt te overlijden. Opnieuw intensivering van de behandeling en dagelijkse ondersteuning, Telefoon op Recept enzovoort. Zo’n negatieve spiraal waar je nooit meer uit lijkt te komen. Intens sneu.

Er kwam een beslissing dat haar loongerelateerde uitkering werd omgezet in een loonaanvullingsuitkering, zonder medisch heronderzoek. Uiteindelijk heb ik in bezwaar benadrukt dat de benoemde behandelopties in deze individuele situatie gericht zijn op een toestand waarin mevrouw mogelijk ADL-zelfstandig is. Dat betekent niet dat er ook functionele arbeidsmogelijkheden zijn.

Eindelijk ontving ik vandaag, na een aantal maal uitstel, de beslissing; gegrond. Mevrouw gaat een IVA-uitkering ontvangen. De bezwaarverzekeringsarts heeft contact gelegd met de behandelaar om de doelstelling van de behandeling na te gaan. Er gaan de komende jaren inderdaad nog veel behandelingen volgen, waarbij inmiddels ook gezocht wordt naar een plek waar mevrouw na haar opname begeleid kan wonen, want ADL-zelfstandigheid is eigenlijk al wat teveel gevraagd. De behandelaar hoopt met de behandeling enige vorm van stabiliteit te behalen.

Opnieuw vind ik dit intens sneu, als “enige vorm van stabiliteit” eigenlijk het enige is dat nog te bereiken is. Ik had voor mevrouw op wat meer gehoopt. Persoonlijk vind ik het dan jammer dat hier een bezwaarzaak voor nodig is, in dit soort dossiers mis ik toch echt nog de “menselijke maat” die UWV zegt te hanteren. Een verzekeringsarts die alleen maar beoordeelt dat er nog sprake is van een lopende behandeling, dus geen IVA, gaat wat mij betreft toch net iets te kort door de bocht.

Blij appje

Ik kreeg vandaag, op de laatste dag van het jaar, een blij appje. Ik doe mijn werk voor de publiek verzekerde werkgevers. Maar zo heel af en toe maken we een uitzondering en ondersteunen we een individu. Zo ook nu.

Een mevrouw die al geruime tijd voor 46% arbeidsongeschikt was heb ik geholpen om haar met een goed onderbouwd herbeoordelings- verzoek in de IVA te krijgen.

Ze belde mij vorige week huilend op dat ze een IVA zou krijgen, tranen van blijdschap, wel te verstaan. Tevreden hebben we afscheid van elkaar genomen.

Maar vandaag kreeg ik toch nog een appje van haar. Ze kreeg nog eens geld van UWV uitgekeerd, want er was te laat beslist waardoor ze een dwangsom ontving.

Ik hoop dat ze er wat leuks mee gaat doen. Ik wens iedereen, maar vooral deze mevrouw, een heel fijne jaarwisseling.