Ik schrijf regelmatig op LinkedIn dat ik mijn werk zo fijn vindt omdat ik in de meeste gevallen voor de uitkeringsgerechtigde 5% extra uitkering weet te verkrijgen. Dat doe ik dan door bezwaar in te dienen tegen de toekenning van een WGA 80-100% terwijl er een IVA aan de orde zou moeten zijn. Ons doel is daarbij om recht te doen aan de situatie – de rechtvaardige beslissing. Maar heel soms voelt hetgeen voor mij als rechtvaardig lijkt, voor de uitkeringsgerechtigde heel anders.
Ik heb bezwaar ingediend tegen de toekenning van een WIA-uitkering. Betrokkene was net iets meer dan 35% arbeidsongeschikt. De (ex-) werkgever begreep dit niet helemaal, want de FML van de verzekeringsarts kwam niet helemaal overeen met het actueel oordeel van de bedrijfsarts.
Of ik dit wilde onderzoeken.
Het viel me op dat de verzekeringsarts een urenbeperking had gegeven en daardoor konden een aantal functies niet worden geduid. Maar die urenbeperking leek niet helemaal terecht. De verzekeringsarts beschreef een, wel schrijnende, situatie van een mevrouw met een nog niet schoolgaand kindje en zonder sociaal netwerk. Net gescheiden en voor de liefde destijds verhuisd naar de andere kant van het land waar ze eigenlijk nog niemand kent. Vanwege de zorg voor haar kleine kindje, die nog vaak ’s nachts wakker is en waarvoor ze overdag geen opvang heeft, is de urenbeperking opgelegd.
Maar volgens mij is daar de urenbeperking niet voor bedoeld.
Ik kan me de tijd van de kleine kinderen nog goed voor de geest halen. Als werkende ouders moesten we ons soms in de gekste bochten wringen om er maar voor te zorgen dat onze kinderen thuis konden blijven omdat ze weer eens een snotneus hadden. En gelukkig had en heb ik wel dat sociale netwerk. Maar dan nog; het ontbreken van een sociaal netwerk en het hebben van een klein kindje an sich is niet een reden voor het opleggen van een urenbeperking, hoe begrijpelijk ik het dan ook vind.
Het zou mijns inziens niet rechtvaardig zijn naar ieder ander, zonder sociaal netwerk en met kleine kindjes, die het wel lukt om te werken zonder een urenbeperking.
Mijn bezwaar is door UWV gegrond bevonden. Meestal doen we dan achter ons bureau bij Wijzer in Verzuim even een dansje. En hoe rechtvaardig deze beslissing dan ook is, het dansje doen we toch maar niet. Want deze mevrouw raakt haar uitkering kwijt, omdat de urenbeperking inderdaad onterecht is afgegeven. Wel rechtvaardig dus, maar niet “dans-waardig”.
