Heeft u het gevolgd? De meneer die met ME/CVS tot aan hoger beroep heeft moeten vechten om een IVA te krijgen. Met wensambulance naar de rechtbank. Gelukkig was de uitspraak voor hem gunstig, een (vervroegde) IVA had hem niet geweigerd mogen worden. Maar wat een lang gevecht is dat geweest.

Op dezelfde dag als de uitspraak van deze meneer is door UWV een uitspraak gedaan op een bezwaar dat ik had ingediend. Ook iemand met ME/CVS. Er was aan betrokkene een WGA 80-100 toegekend omdat de verzekeringsarts nog wel behandelopties zag in de vorm van een multidisciplinair traject.

Nu wilde het geval dat deze persoon al 2 x een multidisciplinair traject had gevolgd, overduidelijk zonder succes. Ook deze mevrouw was vrijwel alleen maar aan bed gekluisterd en één van de behandelaren had zelfs op papier gezet dat “áls er al een opbouw in activiteit mogelijk zou zijn, dit in een tempo zou moeten van 1 minuut per maand”.

1 minuut per maand, lieve mensen!!

Dus als alles positief verloopt en mevrouw kan inderdaad wat activiteit gaan oppakken, bijvoorbeeld was opvouwen, dan kan dit in het gunstigste geval over 5 jaar leiden tot een uurtje per dag. 1 minuut per maand, is 12 minuten per jaar, is over 5 jaar 60 minuten.

Persoonlijk vond ik deze positiviteit van de verzekeringsarts dus wel erg vergezocht. Gelukkig was de bezwaarverzekeringsarts het met mij eens en is per einde wachttijd alsnog de IVA toegekend.

De vergelijking met de meneer die tot en met hoger beroep heeft moeten gaan, gaat dus niet helemaal op. Het gaat hier niet om een vervroegde aanvraag maar om een IVA per einde wachttijd, maar toch. Gelukkig heb ik er geen rechtbank voor hoeven aandoen.

Op 30 september heb ik bezwaar ingediend tegen een beslissing van UWV om de WIA-uitkering van een ex-werknemer van mijn cliënt ongewijzigd voort te zetten. Vandaag al kreeg ik de (gegronde) beslissing. Ik had verwacht dat er in deze drukke tijd voor UWV nog minstens 1 verdaging zou komen, maar nee hoor, dat was blijkbaar niet nodig. Fijn voor de ex-werknemer dat zij niet zo lang in spanning hoeft te zitten. Geloof mij, zulke bezwaartrajecten kunnen echt heel spannend zijn.

Nu was het, volgens mij dan, ook wel evident dat er een IVA aan de orde was. Mevrouw is marginaal belastbaar en voor het grootste deel van de dag bedlegerig. Na haar zelfverzorging, waar ze zomaar uren over doet, is vrijwel al haar energie van de dag al op.

De verzekeringsarts oordeelde dat er door de “behandeling” van de fysiotherapeut voor het opbouwen van wat meer conditie nog geen duurzame situatie is.

Ik lees zo’n dossier dan met stijgende verbazing. Hoe dan? Ik denk dat mevrouw al blij is met een dusdanige conditie dat zij in staat gaat zijn om een lichte huishoudelijke taak te doen, of wat minder uren op bed door te brengen. Zoiets. Maar arbeid? Ook de fysiotherapeut kan geen wonderen verrichten. De bezwaarverzekeringsarts stelt ook dat er geen sprake is van een behandeling, dus IVA.

Er is misschien slechts één minpuntje aan mijn, verder fantastische, baan; Mijn werk zit er hiermee op, dus ik kom helaas niet meer te weten of mevrouw uiteindelijk een dusdanige conditie kan opbouwen dat ze bijvoorbeeld voldoende heeft aan een flinke rustpauze overdag. Ik hoop het oprecht voor haar.