Op 30 september heb ik bezwaar ingediend tegen een beslissing van UWV om de WIA-uitkering van een ex-werknemer van mijn cliënt ongewijzigd voort te zetten. Vandaag al kreeg ik de (gegronde) beslissing. Ik had verwacht dat er in deze drukke tijd voor UWV nog minstens 1 verdaging zou komen, maar nee hoor, dat was blijkbaar niet nodig. Fijn voor de ex-werknemer dat zij niet zo lang in spanning hoeft te zitten. Geloof mij, zulke bezwaartrajecten kunnen echt heel spannend zijn.
Nu was het, volgens mij dan, ook wel evident dat er een IVA aan de orde was. Mevrouw is marginaal belastbaar en voor het grootste deel van de dag bedlegerig. Na haar zelfverzorging, waar ze zomaar uren over doet, is vrijwel al haar energie van de dag al op.
De verzekeringsarts oordeelde dat er door de “behandeling” van de fysiotherapeut voor het opbouwen van wat meer conditie nog geen duurzame situatie is.
Ik lees zo’n dossier dan met stijgende verbazing. Hoe dan? Ik denk dat mevrouw al blij is met een dusdanige conditie dat zij in staat gaat zijn om een lichte huishoudelijke taak te doen, of wat minder uren op bed door te brengen. Zoiets. Maar arbeid? Ook de fysiotherapeut kan geen wonderen verrichten. De bezwaarverzekeringsarts stelt ook dat er geen sprake is van een behandeling, dus IVA.
Er is misschien slechts één minpuntje aan mijn, verder fantastische, baan; Mijn werk zit er hiermee op, dus ik kom helaas niet meer te weten of mevrouw uiteindelijk een dusdanige conditie kan opbouwen dat ze bijvoorbeeld voldoende heeft aan een flinke rustpauze overdag. Ik hoop het oprecht voor haar.