Tag archieven: IVA

Onwenselijk bezwaar?

Je moet niet over één nacht ijs gaan, is mij vroeger geleerd. In het dossier dat voor mij ligt besluit ik dan ook dat ik hier nog wel een nachtje over moet slapen. Het is namelijk nogal een gevoelig dossier.

Nadat ik het dossier heb doorgenomen gaat er eerst van alles door mijn hoofd: de doelstelling van mijn (pro forma) bezwaar is om de inmiddels toegekende IVA-uitkering per eerdere datum in te laten gaan. Dat vraagt best wat inspanning, want eenvoudig is dat niet, maar ook niet ondoenlijk. Maar hoe ver kan ik terug? En wie wordt hier echt beter van?

De uitkeringsgerechtigde is zeer kwetsbaar, het had al wat voeten in de aarde om hem te laten herbeoordelen. Complete paniek door de uitnodiging van UWV, een weigering om te komen op het spreekuur van de verzekeringsarts, psychische decompensatie. En dan nu ook nog een bezwaarprocedure, waar hij als belanghebbende nu eenmaal bij betrokken wordt.

Het nachtje slapen zit erop. En ik bedacht (voor én na het slapen, dan) van alles; Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat betrokkene opnieuw in een diep dal terecht komt vanwege onzekerheid, een langdurig proces, misschien opnieuw een bezoek aan een verzekeringsarts enzovoort.

Het blijft wikken en wegen, want ook hij zal er financieel baat bij hebben, maar hoeveel ellende is dat waard? En omdat wij namens de werkgever handelen is het niet zo eenvoudig, zeker niet in dit specifieke geval, om de uitkeringsgerechtigde aan de hand mee te nemen in dit traject om op die manier de onzekerheid en stress te beperken.

Ik heb verder best prima geslapen, hoor, maak je geen zorgen. Maar mijn besluit staat inmiddels wel vast; ik trek het bezwaar in, de IVA-uitkering is een feit en daar mag een strikje om. De uitkeringsgerechtigde heeft er wat mij betreft recht op om verder met rust gelaten te worden.

Kat in ’t bakkie

Volgens internet betekent de uitdrukking dat iets een ‘kat in ’t bakkie’ is, dat het om een gemakkelijk klusje gaat.

Heel af en toe heb je dat, dat je een dossier voor ogen krijgt en denkt dat het een kat in ’t bakkie is. Vandaag had ik er zo één. Er ging wel wat tijd zitten in het doornemen van het dossier, ik was namelijk niet begonnen bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage. Had ik dat wel gedaan dan had ik waarschijnlijk binnen een kwartier de aanvullende gronden op de brievenbus kunnen doen. Maar goed, dat weet je nooit van tevoren, dus ik begon het dossier van voren af aan te lezen.

Toen ik bij de verzekeringsgeneeskundige rapportage was aanbeland las ik dat de betrokkene was uitbehandeld en moest leren leven met de beperkingen die betrokkene heeft. De prognose is weinig gunstig, bij dergelijke medische problematiek is na 2 jaar meestal de eindsituatie bereikt, aldus de verzekeringsarts. En verder; dossier door naar arbeidsdeskundige, bij een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80-100% is IVA aan de orde ivm duurzaamheid.

Ik was dus erg verbaasd dat er toch een WGA 80-100% is toegekend. Zonder nadere motivering of onderbouwing van de arbeidsdeskundige, terwijl de verzekeringsarts toch echt van mening is dat er IVA van toepassing is. Wat mij betreft dus kat in ’t bakkie. Vandaag op de post, hopelijk nog voor de kerst de beslissing…

IVA en ME/CVS

Heeft u het gevolgd? De meneer die met ME/CVS tot aan hoger beroep heeft moeten vechten om een IVA te krijgen. Met wensambulance naar de rechtbank. Gelukkig was de uitspraak voor hem gunstig, een (vervroegde) IVA had hem niet geweigerd mogen worden. Maar wat een lang gevecht is dat geweest.

Op dezelfde dag als de uitspraak van deze meneer is door UWV een uitspraak gedaan op een bezwaar dat ik had ingediend. Ook iemand met ME/CVS. Er was aan betrokkene een WGA 80-100 toegekend omdat de verzekeringsarts nog wel behandelopties zag in de vorm van een multidisciplinair traject.

Nu wilde het geval dat deze persoon al 2 x een multidisciplinair traject had gevolgd, overduidelijk zonder succes. Ook deze mevrouw was vrijwel alleen maar aan bed gekluisterd en één van de behandelaren had zelfs op papier gezet dat “áls er al een opbouw in activiteit mogelijk zou zijn, dit in een tempo zou moeten van 1 minuut per maand”.

1 minuut per maand, lieve mensen!!

Dus als alles positief verloopt en mevrouw kan inderdaad wat activiteit gaan oppakken, bijvoorbeeld was opvouwen, dan kan dit in het gunstigste geval over 5 jaar leiden tot een uurtje per dag. 1 minuut per maand, is 12 minuten per jaar, is over 5 jaar 60 minuten.

Persoonlijk vond ik deze positiviteit van de verzekeringsarts dus wel erg vergezocht. Gelukkig was de bezwaarverzekeringsarts het met mij eens en is per einde wachttijd alsnog de IVA toegekend.

De vergelijking met de meneer die tot en met hoger beroep heeft moeten gaan, gaat dus niet helemaal op. Het gaat hier niet om een vervroegde aanvraag maar om een IVA per einde wachttijd, maar toch. Gelukkig heb ik er geen rechtbank voor hoeven aandoen.