Tag archieven: herbeoordeling

Nut van herbeoordeling

De (tijdige) uitvoering van herbeoordelingen door UWV staat al een poosje ter discussie. Het tekort aan verzekeringsartsen is alom bekend en de maatregel om de 60-plusser niet meer te laten keuren door een arts leidt tot een algemene verontwaardiging.

En toch is het belangrijk om herbeoordelingen te blijven aanvragen en/of zo nodig bezwaar aan te tekenen. Het bewijs kwam recent bij mij per post. Voor 2 verschillende klanten een herbeoordeling aangevraagd, voor beiden lang gewacht op de uiteindelijke beslissing.

Maar ook voor beiden geldt dat ze zonder herbeoordeling nog jarenlang teveel gedifferentieerde premie zouden moeten betalen.

Beide herbeoordelingen kwamen na een, in eerste instantie 80-100% beoordeling, nu uit op een aanzienlijk lager arbeidsongeschiktheidspercentage. Voor één van de herbeoordelingen geldt zelfs een beëindiging van de WIA-uitkering omdat er sprake is van een arbeidsongeschiktheidspercentage van <35%.

Bij een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80-100% is “niks doen” wat mij betreft dus geen optie. 10 jaar lang betalen voor iemand die volledig, maar niet duurzaam arbeidsongeschikt is, is een zeldzaamheid, of zou dat in ieder geval moeten zijn. In de loop der tijd worden beperkingen minder of wordt duidelijk dat het ook in de toekomst niet meer mogelijk wordt om te werken, waardoor IVA van toepassing is.

Ja, het aanvragen van herbeoordelingen is een (extra) belasting voor UWV. Maar geen excuus om het niet te doen.

Vrijetijdsbesteding

Ik ben eigenlijk altijd wel, maar zeker vandaag, een tevreden mens. Soms vraagt mijn werk (ik noem het liever “vrijetijdsbesteding”) ook wat van mijn vermogen tot het hebben van geduld…….. daar heb ik niet heel veel van, helaas.

Vandaag kreeg ik een aantal resultaten van mijn werk per post binnen. Tevreden omdat er een IVA bij zit per einde wachttijd, in plaats van de afgegeven WGA 80-100%. Dit bezwaar is binnen de termijn afgehandeld, complimenten voor UWV!

Ook zit er een IVA per datum herbeoordeling bij, maar ook daar was nog bezwaar voor nodig en wel heel veel geduld. Ik had bij wijze van spreken in de tussentijd een kind ter wereld kunnen brengen.

Verder zat er bij de post nog 1 ongegrond bezwaar, eveneens na een lange periode van geduld. Bezwaar is ongegrond, maar toch ben ik wel tevreden. Nu ik de zorgvuldige motivatie van UWV heb gelezen (wel jammer dat er voor die zorgvuldige motivatie eerst bezwaar noodzakelijk is, maar hé, kniesoor die daar op let…) kan ik over een tijdje weer een herbeoordeling gaan aanvragen omdat er dan verwacht mag worden dat de verbetering is opgetreden. UWV stelt zelfs een concrete datum voor, daar hou ik wel van.

Last but not least zat er ook nog een bevestiging van UWV bij de post waarin heel uitgebreid wordt gemotiveerd dat de herbeoordeling niet in behandeling kan worden genomen omdat onze klant geen belanghebbende blijkt te zijn. Daarmee gaan we de Belastingdienst om een correctie op de premie Werkhervattingskas verzoeken. Ook hier zijn de complimenten voor UWV op zijn plaats; het heeft veel moeite gekost om erachter te komen waarom de uitkering aan onze klant werd toegerekend en vooral waarom dit dan onterecht blijkt te zijn. Enig geduld van onze kant is ook hier beloond.

Ik heb toch echt een leuke vrijetijdsbesteding, al zeg ik het zelf.

Paralympische gedachte

Inmiddels zijn de paralympische spelen weer voorbij. Ik heb altijd een enorme bewondering voor topsporters in het algemeen, maar paralympiërs in het bijzonder. Wat zij presteren, dat is het ultieme “denken in mogelijkheden” dat er maar bestaat. Vind ik dan.

Pas geleden ontving ik het resultaat van een door ons (namens ex-werkgever) aangevraagde herbeoordeling. De betrokken mevrouw was minder arbeidsongeschikt geworden. Dat betekent iets voor haar uitkering in de toekomst, want in plaats van 80-100% arbeidsongeschikt was er nu opeens een resterende verdiencapaciteit die ze moest gaan benutten. Ze belde meteen haar (ex-)werkgever, mijn klant, om te vertellen dat ze heel erg blij was met dit resultaat. Huh? Wat? Ja, heel blij! Want voor haar gevoel paste een volledige arbeidsongeschiktheid niet bij haar mogelijkheden. Kijk, daar word ik nu blij van, dat is wat mij betreft een paralympische gedachte.

Afgelopen weekend vroeg iemand aan mijn dochter, die zojuist gestart is op het MBO Sport en Bewegen, wat ze in de toekomst graag zou willen worden. Mijn dochter vertelde dat ze uiteindelijk de droom heeft om bewegingsagoog te worden, in een revalidatiecentrum. Want daar wil ik dan graag mensen helpen om te ontdekken wat ze allemaal nog wel kunnen. Prachtig! Dat is wat mij betreft de allermooiste ambitie die je maar kunt hebben; het denken in mogelijkheden. Ik wens het iedereen toe, ik wens de mevrouw een prachtige baan waar zij haar mogelijkheden goed kan benutten en ik wens dat mijn dochter haar dromen kan waarmaken. Ik heb niet veel te wensen……